گارتنر، یکی از شرکتهای مشاورهای پژوهشی معتبر جهانی، چهار سناریوی کاربرد BPMS را به شرح ذیل از هم تفکیک کرده است:
1. پیادهسازی نرمافزار
به معنای توسعه یک نرمافزار برای پوشش یک فرآیند خاص.
از آنجا که BPMS ها بر مدل مبتنی هستند، تغییر و اصلاح نرمافزار هم با دستکاری در مدل نرمافزاری میسر است.
معمولاً در این مورد سازمانها ترجیح میدهند از سیستمهای موجود در قالب یک مدل نرمافزار مرکب (کامپوزیت) استفاده کنند.
2. برنامه بهبود مستمر
هنگامی که «شفافیت و چابکی» در بهبود فرآیندهای اصلی سازمان مورد نظر باشد، از سیستم مدیریت فرآیند کسب و کار یا همان BPMS و آموزش BMS وهوشمند سازی ساختمان استفاده میشود.
3. پشتیبانی از معماری سرویس گرا (SOA)
واحدIT سازمان با بهکارگیری BPMS میتواند همکاری بیشتری در اولویتبندی برنامههای SOA و مهندسی مجدد نرمافزارهای موجود را به دست آورد.
4. برنامه مهندسی مجدد
مدلسازی و پیادهسازی فرآیند توسط BPMS بسیار جذاب است.
این سناریو _که تصمیمگیری در مورد آن بر عهده مدیریت کلان سازمان است _ ممکن است با سناریوهای 2و 3 همپوشانی پیدا کند.
در هر چهار سناریو نیازها و ظرفیتهای مشترکی به چشم میخورد:
• استفاده از مدلهای کسب و کار برای افزایش اشتراک نظرها
• مدیریت یکپارچه منابع مختلف شامل عوامل انسانی، سیستمها و جریان دادهها
• سادهتر کردن مدیریت استثناها
• قرار دادن سیستمهای موجود در قالب یک نرمافزار مرکب (کامپوزیت) مبتنی بر مدل پایش به موقع فرآیند
• مشارکت بهتر IT و کسب و کار در چرخه بهبود و توسعه ابزارهای جدید و آموزش BMS وهوشمند سازی ساختمان
• توانایی مدیریت فرآیندهای بلندمدت
• مدیریت تعاملات با مشتریان
- ۹۴/۰۹/۲۰